جاودانگی نفس در دیالکتیک افلاطون و حرکت جوهری ملاصدرا و نتایج اخلاقی آن

این تحقیق ضمن بررسی مفاهیم دیالکتیک در محاورات مختلف افلاطون ، به بیان استدلالات جاودانگی نفس بر پایه همین سیر دیالکتیکی می پردازد . به علاوه دو تصور مختلف افلاطون از نفس ، به عنوان نفس بسیط و نفس سه جزئی در خلال محاورات مورد بحث قرار گرفته و ضمن یافتن توجیهی برای جمع میان این دو تصور ، نشان داده شده است که آنچه در محاوره فایدون یا دیالکتیک نفس موضوع بحث است ، همان تصور نفس بسیط است . در ادامه تحقیق، برهانهای چهارگانه افلاطون مبنی بر اثبات جاودانگی نفس ، ضمن تفکیک مقدمات آن ، مورد بحث و همچنین بررسی انتقادی قرار گرفته است . از آنجا که دیدگاه اخلاقی افلاطون ریشه در اصول فلسفی او دارد ، با بررسی این موضوع به بیان نتایج ماخوذ نیز پرداخته ایم. در بخش بعدی این تحقیق ، مساله حرکت جوهری به عنوان یکی از شاخصه های اصلی حکمت متعالیه مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده شده است که نفس ، مطابق اصل حرکت جوهری ، در ابتدا نیازمند زمینه مادی است(حدوث جسمانی) اما در بقاء ، مستقل از ماده و شرایط مادی است . نفس از طریق حرکت جوهری ، مراحل مختلف نفس نباتی ونفس حیوانی را یکی پس از دیگری طی می کند و سرانجام به نفس ناطقه انسانی تبدیل می شود . در ادامه ، به تطبیق نظریات و برخی آراء دو فیلسوف نیز پرداخته شده است . در این تحقیق نشان داده شده است که حرکت جوهری ، علاوه بر نتایج منحصر به فردی که در حل مسائل غامض فلسفی داشته است ، دارای پیامدهای ارزشمندی در حوزه های مختلف اخلاقی ، تربیتی ، و ... می باشد. واژگان کلیدی : تجرد نفس – دیالکتیک – حرکت جوهری – اخلاق - افلاطون – ملاصدرا